Mikrotiki nie są aż tak user-freidnly dla użytkownika domowego jak np. ovislink 5470AP gdzie tryb AP-Client załatwia praktycznie nam wszystko. Oprogramowanie Gargoyle w trybie WDS też nie jest praktycznie kompatybilne z WDS routerboard, co w moim przypadku przy próbie wymiany danych kończyło się kernel warningiem w Gargoylowym routerze. Pozostała nam zabawa tylko z opcjami STATION naszego klienta MT.

0. Zanim weźmiemy się do roboty – PONIŻSZA METODA NIE JEST W PEŁNI SKUTECZNA!

1.Najpierw skonfigurujmy szyforowanie WEP/WPA tworzoąc nowy profil w Security Profile i przypisując go do konkretnej sieciówki (security profile)

2. Wybieramy station pseudobridge (można spróbować też  station pseudobridge clone – w razie problemów) które zapewniają poprawną translację adresów MAC/ARP i zawiera całą funkcjonalność opcji – station (aka AP-Client)

3.  Tworzymy most i przypisujemy do niego wlan1 (nasz AP-Client)  oraz ether1 (wyjście skrętki do nas). Bridge robimy z zakładki Bridge -> ADD. A przypisania do niego w zakładce Ports tej samej kategorii.

4. Koniec. Prawie. W tej chwili po zweryfikowaniu połączenia wlan1  (www -> interfaces -> wlan1 -> w szczegółach -> connected to ess). Powinno nam wszystko śmigać… poza jednym – DHCP.  Ustawienia na naszym PC statycznego adresu IP powinno pomóc, ale nie to jest celem, pół-automaty są słabe.

 

 

5. Problem lezy po stronie translacji ARP, MT nie przekazuje go poprawnie do klienta żadającego, mimo że Gargoyle robi to poprawnie. Nalezy skonfigurowac DHCP Relay.

 

6. Wszystkie mosty, interfejsy powinny mieć włączony ARP : Enabled

Po kilku chwilach powinno wszystko działać. Chyba.

 

Czułość

Upraszczając, im mniejszy poziom przy konkretnej prędkości – tym lepiej. Czyli karta jest w stanie utrzymać połączenie mimo niskiej mocy nadawczej. Inną sprawa jest jakość przetwornika ADC i jego komponentów które musza sobie jakoś radzić z okolicznym szumem. Tutaj pozostają już tylko user-testy.

 

 

Wiele urządzeń ? Nie da się. 

Tak, to problem, pseudobridge całkowicie kaleczy podłączenie więcej niż 1 klienta odległego… pracuje nad tym i niestety wątpię aby to się udało.

Jest to jedna z największych wad i zbytnia specjalizacja ustrojstwa która ma tak ogromny potencjał, a na siłę jest on ograniczany. Przestrzegam na przyszłość wszelkich miłośników mostów L2 – aby nie brali tego sprzętu i zwrócili swoją uwagę w stronę dowolnego AP Ovislinka którego funkcjonalność potwierdzam w tym zakresie.

WDS jest tylko kompatybilny z urządzeniami MT, nawet jeżeli obydwa sprzęty posiadają tę samą kartę sieciową.

Inne problemy

• Virtual Ethernet i DHCP/IP? można pomarzyć sobie, mimo logicznie brzmiącej nazwy i chęci przypisania adresu ip nic nie osiągniemy, nie da się, można zrobić co najwyżej metarouter.
• Problemy z SGS4, tak,  co chwile może rozłączać nas i podłączać. MT nie za bardzo rozumie jak radzić sobie z urządzeniami energooszczędnymi.
• Wspominałem, że WDS działa tylko z MT? to dobrze.

Jak żyć?

Aktualnie tylko z natem, lub zakupieniem ovislinku (np. AP60)  jeżeli bardzo chcemy L2 po 802.11 :)

Oraz pisać do twórców ROS, bo to w ich gestii leży dopracowanie mostu który jak widać..da się zrobić, ale trzeba chcieć.

EoIP uratuje mnie?

miktorik ma szansę na dogadanie się z gargoyle który na szczęscie wspiera PPTP oraz EoIP. Jeżeli uda mi się wdrożyć w życie te rozwiązanie, na pewno się tu pojawi.

UPDATE 2015/2016 : Niestety, pomysłowość mikrotika powala na kolana, próba nawiązania tunelu EoIP zakończy się fiaskem z powodu przekombinowanego nagłówka EoIP od strony mikrotika a to skończy się błędem po stronie gargulca “Gargoyle daemon.err pptpd[15019]: GRE: Discarding packet by header check”

Poniższy rysunek pokazuje jak zakapsułkowany jest protokół dla EoIP.
Dla naszego szczęścia gargoyle posiada gotowe pakiety które można zainstalować z poleceń

opkg install linux-eoip
opkg install pptpd